5. júní 2014

Sólblóma hugleiðing og reynsla

Sólblóm hafa lengi verið í uppáhaldi hjá mér og heilla mig. Ég get ekki látið vor líða hjá öðruvísi en að minnsta kosti að sá nokkrum fræum. Ég safna fræum á haustin og hef því alltaf nóg af fræum á vorin og spara þau ekki. Ég forækta þau inni í gróðurhúsi eða ég sái þeim beint í beð eða í lóðina. Þau sjálfsá sér líka í matjurtagarðinn, líklega með hjálp fugla. Sum vorin fer ég í keppni við sjálfa mig þá forsá ég 120 fræum svo ég geti verið vissum að geta plantað út 100 sólblómum. Næsta vorið þá eru það 130 svo ég geti plantað út 110 blómum. Sólblóm snúa hausnum/blóminu að sólinni. Þau eru líka ákafleg myndræn síðsumar eða á haustin þegar þau eru búin að blómstra því þá hanga þau með haus. Þegar fer að myrkra þá minna þau á fólk sem stendur og hreyfast aðeins í vindinum. Það hefur komið fyrir mig að halda að það stæði maður úti garði, en þá var það bara sólblóm. Ég hef reynt að safna mér sólblómafræi og hreinsa af skurnið til að borða en það er afskaplega seinlegt. Einhvervegin er þetta gert i iðnaðinum. Ef einhver veit hvernig þetta er hægt vil ég gjarnan vita það.












Engin ummæli:

Skrifa ummæli